Henri Matisse

Matisse's echte artistieke bevrijding wat betreft het gebruik van kleur om vormen weer te geven en de ruimtes in te delen kwam vooraleerst uit de invloed van de Franse schilders Paul Gauguin en Paul Cézanne en de Nederlandse kunstenaar Vincent van Gogh, wiens werken hij nauwkeurig bestudeerde vanaf 1899. Rond 1903 stuitte Matisse op de pointillistische stijlen van Henri Edmond en Paul SIgnac. Deze heren experimenteerden met kleine lijnen en puntjes van puur pigment om zo een sterke mix van intense kleuren te maken. Matisse veranderde deze techniek door bredere streken te maken. In 1905 maakte hij schilderijen die misschien wel bestonden uit de breedste streken ooit geschilderd. Eén hiervan was een opvallend portret van zijn vrouw: Green Stripe (Madame Matisse, 1905, Statens Museum voor Kunst, Kopenhagen). De titel duidt op een brede streek heldergroen, dat Madame Matisses wenkbrauwen en neus vormt. In het zelfde jaar stelde Matisse deze en vergelijkbare werken ten toon, samen met werken van zijn medekunstenaars, zoals André Derain en Maurice de Vlaminck. Tezamen werd deze groep bekend als 'les fauves' (de wilde beesten) vanwege de extremen in emotie die ze mooi vonden, het gebruik van levendige kleuren en hun manier van vervormen van de vormen.

Sinds hij werd beschouwd als een van de leiders van het radicalisme in de kunst vergaarde Matisse de waardering van belangrijke critici en verzamelaars, zoals Gertrude Stein en haar familie. Onder de vele waarderingen die hij kreeg was er één van een Russische verzamelaar die hem verzocht muurschilderingen over dans en muziek te maken (beide compleet in 1911, nu in de Hermitage in Sint-Petersburg). Matisse hield van breed opgevatte thema's. Zulke breed opgevatte thema's pasten perfect bij Matisse. Ze boden hem vrijheid in zijn creaties en de mogelijkheid te spelen met vorm en expressie. Zijn prenten van dansers en menselijke figuren in het algemeen bevatten expressie en individuele details van de anatomie van de mens. Ook zijn bronzen beelden, tekeningen en werk voor grafische media drukken dezelfde expressieve contouren uit als zijn schilderijen.